Xaneiro 2016. Hai seis meses que a miña relación amorosa acabou. Aos 45 anos, vivo completamente só nunha pequena vila rural: sen coche, sen traballo nin perspectivas de futuro rodeado dunha natureza exuberante que non consegue acougar a miña desesperación. Os atentados de novembro sumiron a Francia en estado de emerxencia e síntome impotente, perdido. O meu último refuxio é o cinema: decido filmar este estancamento persoal editando os planos do torrente de filmes que vexo incesantemente.