Non hai nada máis branco que a perda; ou un amencer en Islandia, cando a vista non distingue entre o ceo e a terra. Alí vive Ingimundur, un xefe de policía retirado a quen encarna Ingvar Sigurðsson (premio á mellor interpretación na Semana da Crítica de Cannes) cunha humanidade tan táctil e rochosa coma un protagonista de John Ford. Mais isto non é un western, mesmo se ten no centro un cowboy solitario (non tanto: é afectuoso pai e avó), senón un thriller de suspense onde el viúvo Ingimundur comeza a sospeitar unha infidelidade por parte da súa esposa falecida e esa obsesión dé tal xiro á súa vida que faría palidecer a Walter White. A segunda longa de Hlynur Pálmason demostra con tensión e candor como o amor pode ser máis frío que a morte.