C. (39) é deseñadora de son. Goza co seu traballo. Pasa moitas horas soa, gravando efectos sala, wild- tracks, editando, mesturando. O estudio é o seu último refuxio: un lugar onde postergar as avariadas relacións que mantén coa súa exparella, coa súa anciá nai e cos seus compañeiros de traballo. Aínda que ela aínda non o sabe, C. está a comezar a desincronizarse. Coma se fose unha película mal sonorizada, o seu cerebro comezou a procesar o son máis tarde que as imaxes.

De súpeto está curada, pero xa non é a mesma. A súa odisea sensorial fíxoa madurar. Agora dispón dunha segunda oportunidade. Está nas súas mans non deixala escapar.